Mathieu en Lodalientje

Op maandagmorgen heb ik een vaste housecleaning-lodalientje-missie. Samenleven vraagt offers. ‘Ook van een Archie Bunker als jij.’ Prima.

Ik ging aan de slag met mijn sopje en verzachtte mijn leed met de podcast ‘In het Wiel’ met als gast Mathieu van der Poel. Ik maakte zo mijn eigen eerbetoon aan Mathieu voor zijn WK-titel cyclocross afgelopen zondag.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik meer fan ben van Wout van Aert, de goedlachse Belg met die torenhoge zwarte kakatoekuif. Een Belg, ok, maar met de Europese eenwording op komst vind ik een landgrens een vervagend streepje. En Wout had ik aan mijn kant, ook hij koos over zijn grens voor het Nederlandse Jumbo. Kom op mensen, Mathieu is toch een saaie jongen. En dan nog die loodzware genetische link met papa Adri, ook veel gewonnen, maar niet het Camarettenfestival.

Ter zake, die podcast. Met mijn kop onder de wc-pot, hoorde ik Mathieu praten in die lekker sober uitgevoerde podcast, paste prima bij hem. Elk woord van deze coureur had enkel te maken met winnen. Altijd en overal willen winnen, WK-cross, een monument, een klassieker, een NK, Olympisch goud. Hij weet waarschijnlijk niet van het NK-tegenwindfietsen, anders nog een doel.

Inzet is bij deze jongen juist een probleem: heeft hij te veel. De voornaamste taak van zijn trainer is temperen; als deze gast niks hoort traint hij zich dood. Ik zette de borstel in de houder en luisterde geboeid verder.

Over de Tour. Dat moment van teerheid bij dat joch: hoe graag had hij opa Raymond (Poulidor) even geknuffeld in het Village de Depart, om daarna iedereen op een hoop te rijden in het Frankrijk van opa. Poulidor ging dood voor een Tourstart van zijn poulain. Tja...

Soppend in mijn douchecel waste deze jongen al mijn reserves weg. Niet ik schoonde, maar de bemodderde Mathieu. Wie was ik om deze jongen saaiheid aan te smeren. Mijn toppunt van sportieve inzet bestond uit de dobbelstenen bij monopolie door het bovenraam de tuin in flikkeren als ik dreigde (weer) te verliezen. En zo meteen gaat proper Lodalien de stofzuiger eens door de bovenverdieping slingeren. Mijn status.

Ik wrong mijn sopdoekje uit en wist dat het tijd was mijn gekuiste hart in het openbaar te laten spreken.

Mathieu van der Poel-is-een-klasbak! (En Lodalien mag daarnaast best fan van Wout blijven.)