JAAP & DICK: 25.000 onovertroffen gehaktballen!

Beide oer-Meerkerkers en -clubmensen Dick de Goey (’54) en Jaap Scherpenzeel (’48) draaien al 15 jaar de gehaktballen bij SV Meerkerk, eindeloos veel ballen, 25.000 namelijk. Het recept is geheim en ‘gepatenteerd en gedeponeerd’. Jaap rekent vlotjes voor: “Zeg 6 kilo gehakt per week en dat keer 35 voetbalweken op een jaar maakt 210 kilo, dat weer maal 15 jaar dan zit je op 3150 kg. Dan gaan er zo’n acht ballen uit een kilo gehakt en komen we uit op circa 25.000 ballen, reken één Euro winst, hebben Dick en ik 25.000 Euro voor de club verdiend.” Geen speld tussen te krijgen. Maar cijfers zijn cijfers, het gaat om de verhalen achter de cijfers. Daar gaan we.

“Wij zaten najaar 2007 op zaterdagmiddag aan de bar in de kantine, dat gebeurde wel meer, en wij aten een gehaktbal. Dat vonden wij stuiterballen. Wim Rietveld knorde op de voor hem bekende manier ‘Dan môtten jullie da zelf beter doen’, waarop wij zeiden dat ons dat wel zou lukken. We begonnen met twee kilo gehakt.” Dick vervolgt: “En die waren ’s middags binnen een mum van tijd weg. Dus de week er op 5 kilo.” De beide draaiers houden nu 6 kilo per week aan, ‘maar er zijn weken van 10 kilo.’ “We hebben ballen van 140 gram, dan leg je de klanten niet af”, Jaap is even scherp. De Voedsel- en Warenautoriteit zijn ze zelf. “Ik houd Jaap in de gaten en Jaap mij”, verduidelijkt Dick, “en we werken al sinds de oude kantine met handschoenen.” “We hebben in de oude kantine een keer controle gehad van een warenwetfiguur”, herinnert Jaap, “die at zijn bal op en dat was het, nooit meer wat van gehoord. Wat dacht je, iedere week nieuw vet en bouillon bij onze ballen, niet Dick?!”

“De leider van Delta Sports, een club uit Houten, belde zaterdagmorgen vroeg of we een zak ballen gehakt konden achterhouden om ze na de wedstrijd mee te nemen.”

“We zien dat bij de jongeren de gehaktballen ook aantrekken. Ze waren niet zo van de ballen, maar door stug kwaliteitsballen te maken gaan ze meer en meer om. Het eerste wat de supporters doen als ze van een uitwedstrijd komen is hier een balletje halen. En o wee, als ze er niet zijn. Er zijn trouwens supporters, die een bal mee naar huis nemen.” À emporter?  “Oui monsieur!” twinkelt Jaap.

 Of de ballen van de heren ook erotische gevoelens opwekken bij vrouwelijke consumenten? Daar zijn de heren kort over. “We zijn er niet op uit, maar mocht het zo zijn dan staan we ervoor open.”

Of de heren er eens aan gedacht hebben om de bal een naam te geven? Daar zaten de heren met ‘JaDi-bal’ (Jaap-Dick) of ‘DiJa-bal (Dick-Jaap) wel aan hun creatieve plafond. “Onze energie gaat echt in het braden van de ballen zitten. We houden elkaar scherp. Dan zeg ik: “Jaap we zwakken iets af, hij moet wat pittiger.” En Jaap op zijn beurt: ‘Ik snij dan een bal van Dick open en dan zeg ik “hé Dick, hij is nog wel een beetje rood.., misschien iets te”; we staan wederzijds open voor balkritiek, dat maakt ons product beter.”

We hebben ook ‘noodballen’. “Dat zijn ballen, die we kunnen aanspreken vanuit de vriezer mocht het een keer uit de hand lopen. Ze blijven tot ver na middernacht hangen in de kantine. We staan zelden of nooit zonder ballen.” Of de ballen van de heren ook erotische gevoelens opwekken bij vrouwelijke consumenten? Daar zijn de heren kort over. “We zijn er niet op uit, maar mocht het zo zijn dan staan we ervoor open.”

 We hebben ook ‘noodballen’. “Dat zijn ballen, die we kunnen aanspreken vanuit de vriezer mocht het een keer uit de hand lopen. Ze blijven tot ver na middernacht hangen in de kantine. We staan zelden of nooit zonder ballen.”

Het wachten is op het opnemen van de JaDi-bal in de Michelingids en wellicht zelfs op de Werelderfgoedlijst.

Eerder verschenen in presentatiegids De Burcht - SV Meerkerk