Tribute to PKV Altijd Beter

Tributeconcerten zijn concerten waar je zo’n dertig jaar te laat probeert alsnog een lichtstraal op te vangen van wat ooit een grootse muzikale oerknal was. En zo waren we in een dorpshuis in Lexmond bijeen voor een tributemis gewijd aan de The Golden Earrings. Het publiek tikte her en der de 60 aan, of nog ouder zoals ik, en verder nog de gebruikelijke feestneuzen, die ieder dorp wel kent. Bij een niet continu vals gezongen ‘ She flies on strange wings’ bedacht ik me dat we ruim 50 (vijftig) jaar geleden op onze Puchjes op en stervenskoude winteravond naar de Earring reden in Stolwijk. Uiteindelijk het onvermijdelijke Radar Love met het even onvermijdelijke bonkebonkebonk tussenstuk en toen zat de herdenking erop. Prima.

In de na-party, je zit zo’n avond uit nietwaar, sprak ik Piet. Hij is secretaris van Pluimvee en Konijnen Vereniging ‘Altijd Beter’. Piet zat op de hoek bij de bar achter een opstelling van deels verschraald bier. Het waren moeilijke tijden in de fokkerij tekende hij aan. ‘Dieren in een kooi dat ligt niet lekker in deze tijd. Als je een kip of een konijn fokt dan maak je keuzes, dit dier wel, andere dier niet. De afvallers smaken prima verder, maar ook dat ligt niet lekker bij die nuffen in de stad. Als ik ’s morgens om vijf uur naar Duitsland rijd, heb ik eerst al mijn beesten het beste gegeven wat ik heb, goed voer in een mooi hok.’ Ik knikte. Een ander zorgwekkend punt: als secretaris moest hij de verandering van de tentoonstellingslocatie in goede banen leiden. Niet meer in Sporthal de Linde maar in een hal op het industrieterrein, een ware paradigmashift voor de leden. Er werd over geluld op t dorp. Piet nam nog een slok.

Vanaf de jaren ‘80 ben ik ook lid van PKV Altijd Beter. We woonden in een klein boerderijtje in het buurtschap Lakerveld. In een boek over zeldzame huisdieren las ik dat er Lakenvelder kippen waren. Prachtbeesten, zwart-wit-zwart met een felrode kam en leiblauwe poten. Ik timmerde een hok voor mijn aangekochte trio Lakenvelders. Alom lof voor deze inspanning tot behoud van de Lakenvelder in nota bene het gebied waar ooit deze kip was uitgevonden. Een kippenvriend meldde mij aan bij een grote dierententoonstelling in de Jaarbeurs in Utrecht. Ik ging er vol voor. De kam en poten ingesmeerd met vaseline, glommen ze mooi van en uiteindelijk zat ik met die kip in ons lavet in de badkamer. Toen ik de föhn over de gewassen kip joeg verscheen mijn vrouw in de deuropening en zei dat ze een psychiater ging bellen.

Ook stuurde ik de Lakenvelders in op de jaarlijkse tentoonstelling van PKV Altijd Beter in dorpshuis De Linde. Op zaterdagmiddag als de tentoonstelling op een hoogtepunt was, werd de draaimiddag gehouden met als prijzen taart, rollades en 10 kilo kippenpoten. De kippen in de tentoonstellingshokken hielden zich stil. De jeneverglazen werden tot de rand gevuld, het was een glorietijd voor de PKV. Verkleed in een manshoge struisvogel leidde mijn zwager, de dierbewaker mij de zaal in en vroeg of dit beest ook ingekooid kon worden. Manus, de vader van Piet, zei dat de prijzen al uitgereikt waren.

Het werd gezellig in de Linde. Tegen acht uur plaatsten de fokkers hun beestjes met zorg in de transportkooien. Thuis zetten de mannen, bijna altijd mannen waren het, de gewonnen beker en rozetten op de schoorsteen. Zondags at het fokkersgezin het konijn met een te lage score op. Een zorgeloze tijd voor de dierveredelaars.

Na de tribute en naparty was er nog een na-naparty op een industrieterrein en ver in de nacht fietste ik door Lakerveld naar huis. Wat is fout aan een beestje vertroetelen in een hok dacht ik. En dan, op een goed moment, laat jij je trots zien aan het volk. Het is toch pronken met je eigen gefokte kippenveren. Eigenlijk hetzelfde als de sterren op de rode loper van een filmpremière of het boekenbal hun vrouw of man tonen aan het volk. Mooie kuif heeft die man van Monique, strakke pootjes die vrouw van Barry, zo te zien heeft Frank zijn wijffie in het lavet gezet, fijn trio die Maurice, Etienne en Famke. Dan de keuring, de recensies en uiteindelijk de prijzen en de cocktails, jenever is zo vorig millennium, in een hippe Lindelocatie in Amsterdam.

Ik fietste langs mijn oude huis en dacht een haan te horen kraaien. Het klonk als een kleine tribute to PKV Altijd Beter.

....uiteindelijk zat ik met die kip in ons lavet in de badkamer. Toen ik de föhn over de gewassen kip joeg verscheen mijn vrouw in de deuropening en zei dat ze een psychiater ging bellen...

24 oktober 2021